Filmoteca
VI Ciclo colexio de médicos
Sesións dos mércores
O documental do mes
Segundo Fellini, La Strada era un catálogo do seu mundo mítico, onde abundaban metáforas, poderosas e moitas veces irónicas. Para gañar a vida, Zampanó libérase das súas cadeas de aceiro, pero ten a súa asistente practicamente escravizada e tratada máis como un obxecto que como persoa. Nun nivel de obxectivación, podemos enseguida empatizar coa asistenta de Zampanó; pois cantas veces escoitamos aos libertadores das nosas opresión liberándonos, día e noite, coa complicidade dos medios de propaganda televisivos?
A televisión é o espello onde se reflicte a derrota de todo o noso sistema cultural. Comezamos a programación do ano, en que festexamos o noso 50 aniversario, gozosos de coincidir co centenario do nacemento de Fellini. Agardamos que a selección de filmes, que nunca verás nunha televisión privada, sirva para un punto de partida desta historia que comezou na escola de profesorado Padre Feijóo (na hoxe Escola Anexa) e onde o cineclube tomou o seu. Non hai final. Non hai comezo. É só a paixón infinita da vida.
«xaneiro/febreiro 2020»· cartel deseñado por Iñaki Nóvoa (cineclupePF)
Deixa que o ritmo do avance visual [.mp4 • 20'7 MB], atravese o teu corpo, da cabeza ata os pés...é tempo de soñar, bailar e brindar!
Filmoteca
20
Xan.
2020
Lun.
«La strada»
Federico Fellini · (Italia, 1954) 103 min. [ND] VOSE
Unha moza que traballa para un artista ambulante chamado Zampanó (Anthony Quinn) morre, e a súa nai toma a Xelsomina (Giulietta Masina), tamén filla súa e véndea ao artista. A pesar do carácter violento de Zampanó, a rapaza séntese atraída polo estilo de vida da rúa, sobre todo cando o seu dono a inclúe como parte do espectáculo. Xelsomina aprende rapidamente o oficio de artista e amosa gran talento, mais non se sente apreciada por Zampanó e nun momento decide abandonalo e volver a casa. Zampanó atopa a Xesolmina e obrígaa a regresar con el.
Premios
1956: Óscar: Mellor película de fala inglesa.
1954: Festival de Cine de Venecia: León de Plata
"A película faime chorar. (...) é conmovedora non só polo destino dos seus protagonistas (...), se non tamén porque podemos vernos neles"
(Michael Tait, THE GUARDIAN)
Premios
1956: Óscar: Mellor película de fala inglesa.
1954: Festival de Cine de Venecia: León de Plata
"A película faime chorar. (...) é conmovedora non só polo destino dos seus protagonistas (...), se non tamén porque podemos vernos neles"
(Michael Tait, THE GUARDIAN)
VI Ciclo colexio de médicos
21
Xan.
2020
Mar.
«Narayama Bushi-ko» A balada de Naraiama
Shôhei Imamura · (Xapón, 1983) 130 min. [ND] VOSE
Era unha vella lei do pobo, dunha época tan afastada que ninguén o recordaba; Canda chegaran aos 70 anos, os anciáns abandonan a aldea para vivir na parte superior da montaña de Naraiama. Unha condena de morte desapiadada que mergullou a tristeza e a desesperación nas familias cando tiñan que enviar aos seus maiores ao monte. Orin ten 69 anos e é hora de marchar ao monte, pero aínda ten que atopar unha muller para o seu fillo. Remake da película "Narayama bushiko", dirixida en 1958 por Keisuke Kinoshita.
Premios
1983: Cannes: Palma de ouro
"Este duro e fermoso filme de Shôhei Imamura é un punto crucial na súa carreira na que se afasta da violencia e a confrontación das súas primeiras películas e achégase un pouco máis á aceptación do destino dos homes característicos do cine de Ozu. O groso humor de Imamura en torno ao sexual aínda está presente aquí, pero agora leva un ton sombrío: facer que o amor flirte coa morte."
(Dave Kehr, CONLOSOJOSABIERTOS.COM)
(Organizado polo Colexio de médicos de Ourense)
Premios
1983: Cannes: Palma de ouro
"Este duro e fermoso filme de Shôhei Imamura é un punto crucial na súa carreira na que se afasta da violencia e a confrontación das súas primeiras películas e achégase un pouco máis á aceptación do destino dos homes característicos do cine de Ozu. O groso humor de Imamura en torno ao sexual aínda está presente aquí, pero agora leva un ton sombrío: facer que o amor flirte coa morte."
(Dave Kehr, CONLOSOJOSABIERTOS.COM)
(Organizado polo Colexio de médicos de Ourense)
SESIÓN:
COTA:
19:30 h. (CUT+1)
4 € (Dispoñibles bonos para os seis filmes do ciclo).
Sesións dos mércores
22
Xan.
2020
Mérc.
«Les misérables» Os miserables
Ladj Ly · (Francia, 2019) 102 min. [R>16] VOSE
Stéphane acaba de unirse á brigada anticrime en Montfermeil, un suburbio ao leste de París. Alí coñece aos seus novos socios, Chris e Gwada, dous axentes experimentados nas enormes tensións que existen entre os distintos grupos organizados polo control do barrio.
Premios
2019: Festival de Cannes: Premio do xurado (ex-aequo)
2019: Premios Goya: nomeada á Mellor película europea
"Dálle coñecemento, electricidade e autenticidade. (...) Vives esa tensión de principio a fin ... É o que o director moi expresivo propuxo. (...) A súa visión do conflito deriva do seu compromiso e é complexo. Misión cumprida."
(Carlos Boyero, EL PAÍS)
Premios
2019: Festival de Cannes: Premio do xurado (ex-aequo)
2019: Premios Goya: nomeada á Mellor película europea
"Dálle coñecemento, electricidade e autenticidade. (...) Vives esa tensión de principio a fin ... É o que o director moi expresivo propuxo. (...) A súa visión do conflito deriva do seu compromiso e é complexo. Misión cumprida."
(Carlos Boyero, EL PAÍS)
SESIÓNS:
COTA:
18, 20:30 e 23:00 h. (CUT+1)
Filmoteca
27
Xan.
2020
Lun.
«La felicidad de los perros»
David Hernández · (España, 2019) 79 min. [R>12] VOE
César é un home de 40 anos. Está casado con Sara e teñen unha filla de dous anos. Sara leva moito tempo apoiando economicamente á familia co salario dun salón de peiteado e intenta apoiar a César para sacalo da súa vida rutineira. Pero algo pasa dentro de César e iso cambia o transcurso da súa vida.
Premios
2019: Festival Primavera do cine; premio do público, premio xurado mellor longametraxe galega.
2018: FICXIXÓN; sección internacional Rellumes
"Seguindo o ronsel de cineastas aos que admira Hernández, como Ozu, Dreyer e Bresson, optou pola sobriedade narrativa e a contención formal que configuran este mundo desesperado, grisáceo e carente de oportunidades, que acaba por anular o ser humano"
(Alfonso Rivera, CINEUROPA.ORG)
Premios
2019: Festival Primavera do cine; premio do público, premio xurado mellor longametraxe galega.
2018: FICXIXÓN; sección internacional Rellumes
"Seguindo o ronsel de cineastas aos que admira Hernández, como Ozu, Dreyer e Bresson, optou pola sobriedade narrativa e a contención formal que configuran este mundo desesperado, grisáceo e carente de oportunidades, que acaba por anular o ser humano"
(Alfonso Rivera, CINEUROPA.ORG)
Sesións dos mércores
29
Xan.
2020
Mérc.
«Gospod postoi, imeto i 'e Petrunija» Deus existe, chámase Petrunia
Teona Strugar Mitevska · (Macedonia-Bélxica-Francia-Croacia-Eslovenia, 2019) 100 min. [ND] VOSE
A mesma festividade ten lugar cada xaneiro nunha pequena cidade de Macedonia: un dos sacerdotes do máis alto rango eclesiástico bota unha cruz á auga que un grupo de homes busca. Dise que quen atope terá boa sorte na vida e na prosperidade para sempre. Non obstante, este ano é unha muller, Petrunija (Zorica Nusheva) que ten a sorte de atopala. Dado que vive nunha sociedade baseada en antigos códigos morais e sociais, a comunidade de homes sente que teñen o dereito de estar enfadados. Como é posible que unha muller se atrevese a facer o mesmo que eles, tendo éxito no proceso?
Premios
2019: Festival de Berlín: Sección Oficial
2019: Festival de Sevilla: Mellor actriz - ex aequo (Zorica Nusheva)
"A idea (…) consegue compoñer unha divertida, clara e moi rotura radiografía de machismo, estupidez e prepotencia"
(Luis Martínez, EL MUNDO)
Premios
2019: Festival de Berlín: Sección Oficial
2019: Festival de Sevilla: Mellor actriz - ex aequo (Zorica Nusheva)
"A idea (…) consegue compoñer unha divertida, clara e moi rotura radiografía de machismo, estupidez e prepotencia"
(Luis Martínez, EL MUNDO)
SESIÓNS:
COTA:
18, 20:30 e 23:00 h. (CUT+1)
O documental do mes
30
Xan.
2020
Xov.
«Svideteli Putina» As testemuñas de Putin
Vitaly Mansky · (Letonia-Suíza-República Checa, 2018) 102 min. [ND] VOSE
Imos ao último día de 1999, cando o ex líder do Servizo Federal de Seguridade (FSB), o primeiro ministro Vladimir Putin, subiu á presidencia de Rusia. Vitaly Mansky desenvolve a súa película con testemuños do acontecido nos anos posteriores a ese día de decembro.
Premios
2019: European Film Awards: nomeado a Mellor documental
2018: Karlovy Vary: Mellor documental
"Ten todo para ser un dos documentais máis incendiarios destes anos ... é unha aparencia íntima como poucos para a xestión política dese país"
(Diego Lerer, MICROPSIACINE.COM)
(Organizado pola oficina cultural da Vicerreitoría do campus de Ourense da Universidade de Vigo)
Premios
2019: European Film Awards: nomeado a Mellor documental
2018: Karlovy Vary: Mellor documental
"Ten todo para ser un dos documentais máis incendiarios destes anos ... é unha aparencia íntima como poucos para a xestión política dese país"
(Diego Lerer, MICROPSIACINE.COM)
(Organizado pola oficina cultural da Vicerreitoría do campus de Ourense da Universidade de Vigo)
SESIÓN:
COTA:
19:30 h. (CUT+1)
De balde
Filmoteca
3
Feb.
2020
Lun.
«Longa noite»
Eloy Enciso · (España, 2019) 90 min. [A] VOG
Durante a posguerra española, Anxo regresa ao seu pobo no interior de Galicia. Alí crúzase con outros personaxes, gañadores e vencidos dunha España dividida: unha viúva que non quere lembrar, un comerciante que emigra, un prisioneiro republicano que describe o seu calvario. A entrega dunha carta obriga a Anxo a cruzar a fronteira e adentrarse na longa noite franquista. As pantasmas que todos crían esquecidas invaden o presente.
Un retrato do impacto íntimo dunha guerra atravesado pola súa memoria literaria: Max Aub, Luis Seoane, Alfonso Sastre, Ramón de Valenzuela, Rodolfo Fogwill.
Premios
2019: Festival de Locarno, Premio FIPRESCI á mellor dirección
2019: Festival de Mar del Plata, Mención Especial da Competencia "Estados Alterados"
"Un monumento á memoria feita verbo. Un dos grandes títulos de 2019"
(Fran Gayo, SOFILM)
Un retrato do impacto íntimo dunha guerra atravesado pola súa memoria literaria: Max Aub, Luis Seoane, Alfonso Sastre, Ramón de Valenzuela, Rodolfo Fogwill.
Premios
2019: Festival de Locarno, Premio FIPRESCI á mellor dirección
2019: Festival de Mar del Plata, Mención Especial da Competencia "Estados Alterados"
"Un monumento á memoria feita verbo. Un dos grandes títulos de 2019"
(Fran Gayo, SOFILM)
Sesións dos mércores
5
Feb.
2020
Mérc.
«Un amour imposible» Un amor imposible
Catherine Corsini · (Francia, 2018) 135 min. [R>12] VOSE
A finais dos anos 50, Rachel, unha modesta traballadora da pequena cidade de Châteauroux, coñece a Philippe, un mozo brillante da familia burguesa. Deste breve e intenso romance, nace o pequeno Chantal, pero Philippe négase a casar fóra da súa clase social. En diante, a súa vida estará conformada polo amor incondicional entre unha nai e a súa filla, eclipsada polo amor imposible dunha muller por un home que a rexeita e por unha filla por un pai ausente e maltratador.
"Unha obra de intención combativa que se converte no filme feminista máis implacable dos últimos anos (...) Captar a vida dunha nai e dunha filla, que poderían ser outras moitas, cruzadas pola dor e o maltrato, polo estigma de desigualdade social, pola obriga ancestral feminina de entrega para o sacrificio"
(Miguel Ángel Palomo, FILMAFFINITY)
"Unha obra de intención combativa que se converte no filme feminista máis implacable dos últimos anos (...) Captar a vida dunha nai e dunha filla, que poderían ser outras moitas, cruzadas pola dor e o maltrato, polo estigma de desigualdade social, pola obriga ancestral feminina de entrega para o sacrificio"
(Miguel Ángel Palomo, FILMAFFINITY)
SESIÓNS:
COTA:
18, 20:30 e 23:00 h. (CUT+1)
Filmoteca
10
Feb.
2020
Lun.
«Eroski-Paraíso»
Antonio e Eva coñecéronse na discoteca Paraíso en 1989. Esa mesma noite, Eva quedou embarazada e, pasados uns meses, casaron e tiveron a Alexandra. No ano 2019 Alexandra medrou e converteuse nunha prometedora cineasta que regresa á casa para filmar un documental sobre a vida de seus pais. Pero Antonio e Eva agora están divorciados, levan anos sen verse e a vella discoteca onde se coñeceran transformouse nun supermercado Eroski.
"A partir da obra homónima da compañía de teatro Chévere, recrea o escenario e o proceso de rodaxe da película que Alex (Cris Iglesias) quere facer sobre os seus pais...A historia das discotecas de moda, dos lugares onde se coñeceron nais e pais da nosa xeración, hoxe abandonadas ou reconvertidas en novos espazos...Somos nós, dalgunha maneira"
(María Villamarín, ACUARTAPAREDDE.COM)
"A partir da obra homónima da compañía de teatro Chévere, recrea o escenario e o proceso de rodaxe da película que Alex (Cris Iglesias) quere facer sobre os seus pais...A historia das discotecas de moda, dos lugares onde se coñeceron nais e pais da nosa xeración, hoxe abandonadas ou reconvertidas en novos espazos...Somos nós, dalgunha maneira"
(María Villamarín, ACUARTAPAREDDE.COM)
VI Ciclo colexio de médicos
11
Feb.
2020
Mar.
«Ikiru» Vivir
Akira Kurosawa · (Xapón, 1952) 143 min. [ND] VOSE
Kanji Watanabe é un antigo funcionario público municipal que arrastra unha vida monótona e gris, sen facer prácticamente nada. Non obstante, non é consciente do baleiro da súa existencia ata que un día lle diagnostican un cancro incurable. Coa certeza de que se achega o final dos seus días, xorde nel a necesidade de atopar sentido na vida.
Premios
1959: Premios BAFTA: nomeado como mellor actor estranxeiro (Takashi Shimura)
1954: Festival de Berlín: Sección oficial
"Reflexión profunda sobre a vida e a morte (...) Excelente traballo do seu principal intérprete para un dos grandes clásicos do cine xaponés de todos os tempos"
(Fernando Morales, EL PAÍS)
(Organizado polo Colexio de médicos de Ourense)
Premios
1959: Premios BAFTA: nomeado como mellor actor estranxeiro (Takashi Shimura)
1954: Festival de Berlín: Sección oficial
"Reflexión profunda sobre a vida e a morte (...) Excelente traballo do seu principal intérprete para un dos grandes clásicos do cine xaponés de todos os tempos"
(Fernando Morales, EL PAÍS)
(Organizado polo Colexio de médicos de Ourense)
SESIÓN:
COTA:
19:30 h. (CUT+1)
4 € (Dispoñibles bonos para os seis filmes do ciclo).
Sesións dos mércores
12
Feb.
2020
Mérc.
«Le jeune Ahmed» O mozo Ahmed
Na Bélxica actual, o destino do mozo Ahmed, de apenas 13 anos, quedou atrapado entre os ideais de pureza dos que lle fala o seu imam e as paixóns da vida.
Premios
2019: Festival de Cannes: Mellor director
2019: Festival de Valladolid - Seminci: Mellor guión e edición
"Os irmáns Dardenne, infalibles"
(Victor Esquirol, FILMAFFINITY)
Premios
2019: Festival de Cannes: Mellor director
2019: Festival de Valladolid - Seminci: Mellor guión e edición
"Os irmáns Dardenne, infalibles"
(Victor Esquirol, FILMAFFINITY)
SESIÓNS:
COTA:
18, 20:30 e 23:00 h. (CUT+1)
Filmoteca
17
Feb.
2020
Lun.
«El hoyo (The platform)» A plataforma
Galder Gaztelu-Urrutia · (España, 2019) 94 min. [R>18] VOE
O futuro, nunha distopia. Dúas persoas por nivel. Un número descoñecido de niveis. Unha plataforma con comida para todos eles. Vostede é dos que pensa demasiado cando está arriba? Ou daqueles que non teñen tripas cando caen? Se o descubres demasiado tarde, non sairás do burato vivo
Premios
2019: Festival de Toronto: Sección Madness Madness: Premio do público
2019: Festival de Cine de Sitges: Premio á Mellor Película, Dir. Novela, FX e Público
2019: Premios Goya: nomeado como mellor novo director, guión orixinal e efectos especiais.
"Boa ciencia ficción distópica ao estilo español (...) unha película a medio camiño entre 'High-Rise' (2015) e 'Cube' (1997)"
(Eulàlia Iglesias, ELCONFIDENCIAL.COM)
Premios
2019: Festival de Toronto: Sección Madness Madness: Premio do público
2019: Festival de Cine de Sitges: Premio á Mellor Película, Dir. Novela, FX e Público
2019: Premios Goya: nomeado como mellor novo director, guión orixinal e efectos especiais.
"Boa ciencia ficción distópica ao estilo español (...) unha película a medio camiño entre 'High-Rise' (2015) e 'Cube' (1997)"
(Eulàlia Iglesias, ELCONFIDENCIAL.COM)
Sesións dos mércores
19
Feb.
2020
Mérc.
«Araña»
Andrés Wood · (Chile, 2019) 105 min. [R>16] VOE
Inés (22), xunto ao seu marido Xusto (28) e o mellor amigo de ambos, Xerardo (23), son membros da Fronte Nacionalista Patria e Liberdade, un grupo paramilitar, de ideoloxía nacionalista e neofascista que realizou múltiples actos terroristas a principios dos 70 co fin de derrocar ao goberno izquierdista da Unidade Popular.
No fragor desta loita vense envolvidos nun arriscado e apaixonado triángulo amoroso. Xuntos cometen un crime político que cambia a historia do país e de paso envólveos nunha gran traizón que os separa para sempre.
Corenta anos despois, Xerardo reaparece. Non só a vinganza inspírao, senón que tamén a súa obsesión de mocidade de facer renacer a causa nacionalista. A policía sorpréndeo cun arsenal de guerra na súa casa. Inés, hoxe en día unha poderosa e influínte empresaria, fará o que estea nas súas mans para que Xerardo non divulgue o seu pasado nin o do seu marido.
"A última película do talentoso Andrés Wood é o exemplo perfecto da tese mantida polo sociólogo Zygmunt Bauman (coñecido polo seu concepto “modernidade líquida”), no seu póstumo ensaio, “Retrotopía”. A nostalxia do pasado foi o caldo de cultivo da radicalización dos nacionalismos. Un tempo pasado idealizado que se intenta recuperar, polos medios que sexan, fronte á incerteza actual. Resultado: violencia, racismo, exclusión e malestar social"
(Carlos Loureda ,FOTOGRAMAS)
No fragor desta loita vense envolvidos nun arriscado e apaixonado triángulo amoroso. Xuntos cometen un crime político que cambia a historia do país e de paso envólveos nunha gran traizón que os separa para sempre.
Corenta anos despois, Xerardo reaparece. Non só a vinganza inspírao, senón que tamén a súa obsesión de mocidade de facer renacer a causa nacionalista. A policía sorpréndeo cun arsenal de guerra na súa casa. Inés, hoxe en día unha poderosa e influínte empresaria, fará o que estea nas súas mans para que Xerardo non divulgue o seu pasado nin o do seu marido.
"A última película do talentoso Andrés Wood é o exemplo perfecto da tese mantida polo sociólogo Zygmunt Bauman (coñecido polo seu concepto “modernidade líquida”), no seu póstumo ensaio, “Retrotopía”. A nostalxia do pasado foi o caldo de cultivo da radicalización dos nacionalismos. Un tempo pasado idealizado que se intenta recuperar, polos medios que sexan, fronte á incerteza actual. Resultado: violencia, racismo, exclusión e malestar social"
(Carlos Loureda ,FOTOGRAMAS)
SESIÓNS:
COTA:
18, 20:30 e 23:00 h. (CUT+1)
Os símbolos son; VO; Versión orixinal, VOS (Versión orixinal subtitulada, en castelán VOSE, en galego VOSG), VD; versión dobrada cos mesmos patróns E/G.
A calificación por idades de cada filme sigue o seguinte patrón; [A] apta para todos os públicos, [R>7] recomendado para maiores de 7 anos, [R>12] recomendado para maiores de 12 anos, [R>18] recomendado para maiores de 18 anos, e [ND] Non dispoñible
ADVERTENZAS: Non se permite o acceso á sala unha vez comenzada a sesión. Tampouco se permite o uso do teléfono móbil unha vez comezada a proxección *; sendo motivo en caso contrario de expulsión da sala, sen dereito á reclamación (En caso de socio/-a será proposto de expulsión da asociación).
(*) Agás para os filmes con audiodescripción, así sinalizados [ AD))) ].
----------
(*) A audiodescripción estará disponible mediante a aplicación gratuita da fundación ONCE; "AUDESCMOBILE".
(Non é preciso software o hardware adicional. O/A usuario/a tan só ten que instalar a aplicación no seu móbil, descargar a audiodescripción da película que quere ver e unha vez na sala de cine, conectar os cascos e reproducir o arquivo. A audiodescripción comenzará e se sincronizará automáticamente coa película)
Horarios CUT+1
Ningún comentario:
Publicar un comentario